Bu yazımızda, əziz oxucularımıza imam Hüseynin (ə) hədislərindən bir neçəsini təqdim edirik:
”Salamın 70 savabı var. Bunun 69 hissəsi salam verənə, bir hissəsi isə salamı alana çatar“.
Oğlu Imam Zeynül-abidinə (ə) buyurmuşdu: “Oğlum, Allahdan savayı yardımçısı olmayan şəxsə zülm etməkdən çəkin”.
”Hər kim Allaha asi olmaq bahasına bir adama yan alsa (ona yaltaqlansa, onun xoşuna gəlməyə çalışsa), can atdığı hər şeyi ən qısa vaxt ərzində itirər və qaçdığı hər bəlaya tezliklə düçar olar“.
”Allah bir kəsin öhdəsindən ibadət yükünü götürməyincə, onun dözümünü (taqətini) almaz. Və bir kəsin mükəlləfiyyətini azaltmayınca, onun gücünü əlindən almaz“.
”Elə iş tutma ki, ardınca üzr istəməli olasan. Mömin pis iş görməz, üzr istəməyə də məcbur olmaz. Amma münafiq hər gün pislik edər, sonra isə bağışlanmaq diləyər“.
”Ağıllı adamın əlaməti budur ki, öz dediyi sözlərə tənqidlə yanaşar, elmi məsələlərin həqiqətini anlayar. Cahilliyin əlaməti isə küfr əhli olmayanlarla (yəni müsəlmanlarla, öz həmdinləri ilə) mübahisə etməkdir“.
”Mömin Allahı özü üçün günahlardan mühafizəçi, Allahın sözlərini isə güzgü hesab edər“.
Aşura günündə buyurmuşdu: ”Əgər Mühəmmədin (s) dini yalnız mənim şəhadətim bahasına yaşayaçaqsa, onda ey qılınclar, məni tikə-tikə edin!“
Bir nəfər o həzrətin yanında başqasından qeybət etdi. Həzrət buyurdu: ”Ey filankəs! Qeybətdən əl çək. Qeybət cəhənnəm itlərinin yemidir“.
”Nə qədər ki, cansağlığına maliksiniz, həyatınız boyunca xeyir işlər görməyə tələsin. Elə təsəvvür edin ki, qəflətən üstünüzə hücum edəcəklər və sizi yer üzündən çəkib yerin təkinə aparacaqlar“.
Bir nəfər o həzrətin yanında dedi: ”Ləyaqətsiz adamlara edilən yaxşılıq zay olar“. İmam etiraz edib buyurdu: ”Elə deyil. Yaxşılıq gur yağan yağışa bənzəyər; yaxşını da, pisi də əhatə edər“.
Ənsardan bir nəfər İmam Hüseynin (ə) yanına xahişə gəldi. Imam ona məsləhət gördü: ”Öz abrını qoru və istəyini kağıza yazıb mənə ver. Mən də elə edərəm ki, sevinəsən“. Həmin adam kağıza bu sözləri yazdı: ”Ey Əba Əbdillah! Filankəsə 500 dinar borcluyam, borcunu istəyir. Ona de ki, mənə bir az möhlət versin“. Imam kağızı oxuyandan sonra evə keçdi, əlində min dinarlıq pul kisəsi ilə qayıtdı. Pulu o adama verib buyurdu: ”Bu pulun 500 dinarını borclu olduğun adama ver. Qalan 500 dinarla da öz yaşayışını təmin et. Bundan sonra ehtiyac üçün yalnız üç cür adama ağız aç: dindar adama, insaf-mürüvvəti olan adama və bir də ailəli adama. Dindar adam öz dinini qorumaq (yəni dinə əməl etmək) naminə sənə kömək edər. Mürüvvətli adam öz ad-sanından utanıb sənin ehtiyacını ödəyər. Ailəli adam isə başa düşər ki, sən ona ağız açmaqla özünü əskildirsən. O da səni əliboş qaytarmaqla abrını tökmək istəməz“.
”İnsanlar dünyanın kölələridir. Din onların dilində əyləncəyə dönüb. Öz dolanışıqlarını təmin etmək üçün dini istədikləri cür fırladıb dəyişdirirlər. Amma bəla ilə sınağa çəkiləndə məlum olur ki, əsl dindarların sayı necə azdır“.
”Allah bəndəni özündən (yəni Allahdan) o zaman qafil edir ki, ona bol nemətlər verir, amma şükr imkanını ondan alır”.
“Dünyanı nə qədər nəfis və gözəl saysalar da, Allahın mükafatı (cənnət) bundan daha üstün və qiymətlidir. Əgər bütün bədənlər sonda ölmək üçün yaradılıbsa, onda Allahın uğrunda qılıncların altında qətlə yetirilmək daha üstündür. Əgər ruzilər əvvəlcədən bölünübsə, onda ruzi qazanmaq üçün tamahı azaltmaq daha yaxşıdır. Əgər bütün mal-dövlət axırda tərk olunmaq (öləndə bu dünyada buraxmaq) üçündürsə, onda insanın qoyub-gedəcəyi mal üçün simiclik etməsi nədəndir?”
“Sizə təqvalı olmağı vəsiyyət edirəm. Çünki Allah zəmanət verib ki, hər kim təqvalı olsa, onu xoşlamadığı (pis) vəziyyətdən çıxarıb, xoşladığı şəraitə salacaq, gözləmədiyi yerdən ona ruzi verəcək”.
“Görmürsünüzmü ki, haqqa riayət olunmur, batilə son qoyulmur? Elə bir vəziyyət yaranıb ki, mömin insan Allahın görüşünə getməyi (yəni ölümü) seçməli olur. Mən ölümü – xoşbəxtlik, zalımlarla birgə (yəni onlara tabe halda) yaşamağı isə əskiklik bilirəm”.
“O adamlardan olma ki, başqalarının günahının dərdini çəkir, amma öz günahlarına görə cəza almaqdan qorxmur. Allah-təalanın behişt barədə vədəsi yalan deyil. Allahın hüzurundakılara (yəni cənnətə) yalnız Ona itaət etməklə nail olmaq mümkündür”.
Imam Hüseyn (ə) Mədinə şəhərini tərk edərkən qardaşı Mühəmməd ibn Hənəfiyyə üçün vəsiyyətnamə yazmış və orada öz hərəkatının məramını belə açıqlamışdı: “Mən şər törətmək, özümü göstərmək, fəsad və zülm yaratmaqdan ötrü qiyama qalxmıram. Mən babam Mühəmmədin (s) ümmətini islah etmək üçün qiyama qalxıram. Məqsədim insanları yaxşı əməllərə doğru dəvət edib pis işlərdən çəkindirməkdir. Mən babam Mühəmmədin (s) və atam Əli ibn Əbu Talibin (ə) yolu ilə gedirəm!.
(Hədislər “Tühəfül-üqul” kitabından və sair mənbələrdən götürülmüşdür)
