Məsumların (ə) kəlamında iki dəyərli xəzinənin adı çəkilmişdir ki, hər kim onlara malik olarsa, gözəl həyatı olar və bundan üstününü təsəvvür belə edə bilməz.
İmam Həsən Əsgəri (ə) buyurur: “İki sifət və hal vardır ki, o iki şeydən üstünü yoxdur. İbarətdir: İman və Allaha etiqad bəsləmək və dost və tanışlara fayda vermək”.
İman, bütün dil və qəlb etiqadının və inancının təsdiqi və şahididir. Bütün bədən üzvləri bu həqiqəti etiraf edər. İnsanın nəfsindən tamamilə xilas olmasının yolu – imandadır. İnsanın etiqadı bütün bədən üzvlərinə: gözünə, qulağına, qəlbinə sirayət edər və iman vadisinə çatdırar. Biz Allahı sözlərdə də tanıya bilərik. Ancaq əgər bu iman bizim bədən üzvlərimizə nüfuz etməzsə, onu tez bir zamanda əldən vermiş olarıq.
İman dedikdə, yəni göz o şeyi görər ki, Allah istəyir. Qulaq o şeyləri eşidir ki, Allah bəyənir. Dil o şeyləri deyir ki, Allah onu deməsini istəyir. Ürək Allah üçün döyünər. Əgər bütün bədən üzvlərim ancaq Allah üçün çalışarsa, o zaman etiqadım kamil olar. (Tebyan/Deyerler)
Bəs iman insana nələri verir?
1. Əsəblərin və ruhun sakitliyini. Tibb elmi isbat etmişdir ki, ruhi xəsətliklərin bir çoxu imansızlıqdan və əqidə büdrəməsindən meydana gələr. Belə ki, əgər insan özü üçün pənah yeri tapmazsa, hər bir xırda məsələdə pərişan olar. Ancaq o kəs ki, Allaha inanır və etiqad bəsləyir – həyatın hər bir çətinliyi qarşısında mətanət göstərir və Allahdan yardım istəyir. Öz əsəblərini və ruhunu qoruyur. Pərişanlıqdan amanda qalır.
2. Bəlalara səbir edir. Allaha iman elə bir qüvvədir ki, insanı hər bir tufan qarşısında müqavimətli və mətanətli edir. “Yaxşılıq yalnız üzlərinizi (ibadət üçün) şərq və qərbə tərəf çevirmək deyildir. Lakin həqiqi yaxşılıq Allaha, axirət gününə, mələklərə, (səmavi) kitaba və peyğəmbərlərə iman gətirən (başlanğıc və məada, həmçinin bu ikisinin arasında olan etiqadi əsaslara iman gətirən), eləcədə də öz malını, çox sevməsinə (və ona ehtiyacı olmasına) baxmayaraq Allah eşqinə qohumlarına, yetimlərə, yoxsullara, yolda qalanlara, dilənçilərə və qullar(ın azad olunmasın)a verən, namaz qılan, zəkat verən, əhd-peyman bağlayan zaman öz əhdinə vəfalı olanlar, (məxsusən) maddi çətinlikdə, cismi zərərlərdə və cihad zamanı səbirli olan kəs(in iman və əməli)dir”. (“Bəqərə” 177).
3. Ümidə malik olar. Mömin ancaq Allaha ürək bağlayar. Ürəyi Onu yada salmaqla rahatlıq tapar. Çətinliklər hər nə qədər mühüm olsa da, onun ümidini əlindən ala bilmir. O, bu çətinlikləri kiçik hesab edir.
4. İnsanlara xidmət etmək. Xəzinələrdən biri də insanlara xidmət etmək və onlara fayda verməkdir. Qardaşlıq əhdinin bir mömin üçün gətirdiyi öhdəçiliklərdən biri də onun ehtiyaclarını aradan qaldırmaq üçün səy göstərmək və ona fayda verən işlərlə məşğul olmaqdır. Xəlqə xidmət etmək – əslində Xaliqə xidmət etməkdir. Çünki insanlar Allahın əyalıdırlar.
Həzrət Peyğəmbər (s) buyurur: “Hər bir müsəlmana lazımdır ki, hər gün yaxşı əməl yerinə yetirsin”. Soruşurlar ki, yaxşı iş nədir? Cavab verir: “Ümumi müsəlmanların yolundakı maneələri və mane olan əşyaları aradan qaldırmaqdır. Sizin bu əməliniz sədəqədir və yaxşı əməl hesab olunur”.
Ona görə də ixlasla yerinə yetirilən heç bir xidməti kiçik hesab etmək olmaz. Hətta sevgi dolu baxışlar olsa belə. Ona görədir ki, İmam Səccad (ə) buyurur: “Möminin dostluq və məhəbbət səbəbindən mömin qardaşının simasına baxışı – ibadətdir”.
İmam Əli (ə) buyurur: “İnsanların ehtyacını aradan qaldırmaq qalıcı deyildir, məgər üç halda: xidməti kiçik hesab etmək ki, Allah onu böyük hesab etsin. Onu gizli saxlamaq ki, Allah onu aşkar etsin. Ehtiyacını aradan qaldırmağa əcələ etmək ki, möhtac üçün ləzzətli olsun”.
www.ahliman.info